Retromàrcha/Plan B
Retromàrcha betekent letterlijk: achteruitversnelling. In Italië is het, naast een term die door automobilisten gebruikt wordt, een metafoor voor het afzien van een actie die al begonnen is. Door de Covid-pandemie zijn er talloze plots gestaakte activiteiten, zo ook mijn voornemen om in april voor de tweede maal een periode op residency te gaan naar Amaneï op het Italiaanse eiland Salina en vanuit die ervaring een “work-in-progress” presentatie te maken in H47.
De terugtrekkende beweging heeft zich echter niet beperkt tot het wegvallen van de werkperiode in Italië; ik besloot de achterwaartse beweging door te voeren en stil te staan bij een ontwikkeling in mijn kunstpraktijk die zijn oorsprong vindt in de periode vóór mijn studie Fine Art aan ArtEZ Arnhem.
In de presentatie getiteld Retromàrcha/Plan B staat de fotografie centraal. Het is het medium wat mij als puber op het spoor van de beeldende kunst bracht en het heeft in mijn beginperiode aan de academie een hoofdrol gespeeld. Gaandeweg raakte ik echter vervreemd van de fotografie. Dit had deels te maken met de gepolijste esthetiek die ik bij medefotografen aan de academie zag en waar ik mij niet in herkende. Ongetwijfeld heeft het verdwijnen van de analoge doka op ArtEZ Arnhem een rol gespeelt. Feit is dat ik mij uiteindelijk aangetrokken voelde tot de alchemie van de grafische technieken en afstudeerde met tekeningen en etsen. Foto’s hebben altijd een sleutelrol gespeeld in mijn tekeningen en grafiek, maar in de afgelopen jaren ben ik de fotografie meer als op zichzelf staand medium gaan gebruiken. Ik maakte opnieuw kennis met de techniek door te beginnen met het meest eenvoudige materiaal: een doos met een gaatje, oftewel een pinhole camera. Na de pinhole fotografie volgden experimenten met een stereocamera, waardoor het mogelijk was om met 3D beelden te werken. Uiteindelijk kwam daar de digitale fotografie bij en dit resulteerde in een serie fotografische etsen en zeefdrukken; de cirkel was rond.
Tijdens een korte en intensieve werkperiode bij het GAF, had ik de mogelijkheid om met de RISO-printer aan de slag te gaan. Wat resulteerde was een serie werk waarin ik, naast mijn eigen fotografie, gebruik kon maken van de afbeeldingen en objecten die ik gedurende de afgelopen tien jaar verzamelde.
In H47 presenteer ik een dwarsdoorsnede van mijn kunstpraktijk, waarbij het zwaartepunt ligt bij grafische en fotografische technieken.
Een deel van het werk is ontwikkeld in de werkplaats van Productiehuis Plaatsmaken in Arnhem. De bewerkte zeefdrukken op groot formaat belichamen een samensmelting; de foto’s werden gemaakt tijdens een residency bij Amaneï in 2019, de zeefdruk werd gedrukt bij Plaatsmaken en de handmatige bewerking werd uitgevoerd in het kader van mijn werkperiode en presentatie bij H47.
www.mirkafarabegoli.com/
www.instagram.com/mirkachocola/
